Sssst… de baas is daar – really?!

“Jezelf zijn op het werk? Niet met leidinggevende in de buurt” kopt Het Laatste Nieuws op maandag 4 november 2019. Net die dag ben ik onderweg naar Amsterdam waar ik Simon Sinek zal ontmoeten, een man die miljoenen mensen inspireert over leidinggeven. In zijn boek “The infinite game” legt hij uit hoe je de leidinggevende kan worden die je zelf zou willen hebben als medewerker.

Chief (Happiness)

Als Chief Happiness ben ik zelf actief binnen dat zogeheten C-level en ben ik me heel erg bewust van de mogelijke implicaties van mijn rol. Ik ben ervan overtuigd dat een goede leidinggevende – net als ieder mens trouwens – zichzelf moet durven blijven uitdagen en in vraag stellen. Net om die reden werk ik samen met een coach die me ondersteunt om mijn leiderschap vorm te geven.

Als toeval al zou bestaan, dan wil dat toeval dat mijn coach me vorige week nog vroeg wat ik absoluut niet zou willen dat mensen van mij zouden zeggen. Ik kon op dat ogenblik geen zinnig antwoord bedenken, maar hier hebben we het: het laatste wat ik zou willen te horen krijgen – ongetwijfeld zou dat dan via via gebeuren – is dat mijn collega’s het gevoel zouden hebben dat ze niet zichzelf zouden kunnen zijn op onze werkvloer. Dat zou ik echt erg vinden!

Positieve en negatieve kantjes

Wat daar dan zo erg aan zou zijn? Wel, ik kies er bewust voor om met mensen te werken. Mensen met eigen talenten en krachten., maar ook werkpunten en uitdagingen. En deze mensen zijn ook telkens zoveel meer dan enkel hun job. Al die aspecten zijn wat mij betreft ook stuk voor stuk welkom in de samenwerking, aangezien ze onze missie alleen maar zoveel rijker kunnen maken.

Niet toevallig werken we bij Tryangle rond welzijn op het werk en werkgeluk. Hoeveel sterker kunnen wij andere organisaties helpen wanneer we zelf hebben geleerd om constructief om te gaan met dat ene lastige kantje van onze eigen collega’s? Hoeveel authentieker en oprechter wordt onze band wanneer ook de emotie opgelopen buiten het werk een plekje mag hebben tijdens de werkuren? Hoeveel energieker gaan mijn collega’s en ik naar huis na een dag hard werk aan onze missie zonder de verplichting om daarnaast ook nog eens een stevig stukje toneel te moeten brengen?!

De maskers laten vallen

Het wordt zoveel mooier als iedereen zijn fijne zelf kan zijn op het werk. Qua werkwoordskeuze moet ik in de voorgaande zin misschien eerder opteren voor “durft” in plaats van “kan”. Nederlands organisatiepsycholoog Geert Hofstede schetst in zijn analyse van welke kenmerken een cultuur drijft heel duidelijk hoe België gebukt gaat onder wantrouwen. Om van daaruit een bedrijfscultuur neer te zetten die zich kenmerkt door vertrouwen en veiligheid om jezelf te zijn, is natuurlijk een joekel van een uitdaging. Moeilijk, maar niet onmogelijk. Een gedeelde verantwoordelijkheid ook, want je kan als leidinggevende hemel en aarde bewegen, maar als je medewerkers niet mee willen, kunnen of durven, dan blijven de maskers op. En dat is een spijtige zaak.

Vooral wanneer je weet dat jouw werkgeluk – jaaaa, daar hebben we het over! –voor een vijfde jouw algemeen geluk bepaalt. Da’s een behoorlijke brok! Een pak energie om te winnen of te verliezen.

 Meer werkgeluk

Naast Chief Happiness ben ik ook gewoon mens, met een privéleven. En als ik mag kiezen, dan wil ik naast happy chief ook graag nog happy partner, happy ouder, happy dochter, happy schoonzus én happy vriendin zijn. Dat lukt zoveel makkelijker als ik tussen negen en vijf dezelfde persoon mag zijn als wie ik ben tussen vijf en negen. Mooi! En ook heerlijk comfortabel.

Volgend jaar rond deze tijd zou ik dus graag de krant openslaan en een glimlach voelen krullen bij het lezen van een titel à la “Woohoo! De baas is daar!”. En zo ligt er een volledig jaar voor ons waarin we lustig verder werken aan werkgeluk. Samen met de nieuwe week van het werkgeluk die we opnieuw zullen lanceren in september 2020, lijkt me dat een haalbare kaart. Wat denk jij?